Jak co
wieczór, siedziałam przy oknie w swoim pokoju i wpatrywałam się w zachód słońca
który mimo to że pojawiał się codziennie, nie przestawał mnie fascynować. W
pewnym momencie zauważyłam auto a dokładnie czerwonego cabrioleta z grupką
młodych chłopaków w środku, młodych ale nie młodszych ode mnie. Wpatrywałam się
w nie dopóki nie zaparkowało na końcu ulicy przed jednym z nowo postawionych
mieszkań dwu osobowych. „Nowi lokatorzy w sąsiedztwie?” spytałam samą siebie sarkastycznie.
Pewnie się zdziwicie ale mimo to że miałam 17 lat, nie przepadałam za hukiem i
hałasem, jednym słowem nie przepadałam za imprezami. A sądząc po tej czwórce zapowiadają
się całkiem długie i nie przespane noce. Wpatrywałam się w nich dalej z zaciekawieniem
dopóki jeden z nich o kruczo czarnych włosach popatrzył się w moją stronę z
uśmiechem. Spuściłam wzrok i odeszłam pośpiesznie od okna. Musiałam przyznać że
był przystojny, zresztą tak jak cała reszta, ale było w nim coś innego,
wyróżniał się od pozostałej trójki. Wyglądali na około 20’stkę dlatego wolałam
nie utrzymywać z ‘nowymi’ żadnego kontaktu. Coś jednak kazało mi ponownie
popatrzyć się w ich stronę, ‘ten przystojny’ i reszta wchodzili już do
mieszkania z dużymi kartonowymi pudłami. Po chwili zupełnie zniknęli w ścianach
budynku więc od razu odeszłam od okna, na dodatek robiło się późno a ja jutro
chciałam wstać przed rodzicami żeby zaliczyć poranne bieganie bez kazań typu
„Nie możesz się w tym wieku odchudzać”. Bieganie często pomagało mi myśleć i
właśnie dlatego to robiłam a nie po to żeby zrzucić kalorie.
Dźwięk
budzika zapowiadał kolejny dzień, jak co dzień. Dziś rano zadzwonił wyjątkowo
wcześnie. Wcisnęłam czerwoną słuchawkę w telefonie wyłączając tym denerwujący
dźwięk i zwlokłam się leniwie z łóżka. Umyłam zęby, twarz. Ubrałam się i
wyszłam po cichu żeby nikogo w domu nie obudzić. Pogoda była piękna, słońce
promieniało dziś bardzo jasno, co wprawiało mnie w dobry humor z samego rana.
Podpięłam słuchawki do mp4’ki, puściłam moją ulubioną piosenkę i ruszyłam
truchtem w głąb osiedla, kierując się do parku. Biegłam niecałe dziesięć minut
po czym dotarłam do całkiem sporego trawiastego placu z mnóstwem drzew,
fontanną, ławkami, kawiarenką oraz krętymi ścieżkami prowadzącymi w różne
piękne zakątki tego miejsca. Nie było tu jeszcze dużo ludzi co ułatwiało mi
poranny bieg alejkami bez omijania jakichkolwiek przeszkód. Skierowałam się w
stronę mojego ulubionego kawałka placu; do splatających się razem dwóch drzew
które łączą się w jedno, zawszę lubiłam tam przebywać odkąd babcia pokazała mi
to miejsce. Kiedy miałam doła, lub chciałam się wyciszyć, zawsze szłam tam. Po
przebiegnięciu całego parku na około, dotarłam do „mojego miejsca” ale coś mi
nie pasowało. Ktoś siedział na jednym z potężnych konarów drzewa usadzonych
nisko, tuż nad zieloną trawą. Miałam wrażenie jakbym go już gdzieś spotkała,
jakbym widziała już gdzieś te czarne włosy muskające twarz której nie byłam w
stanie zobaczyć. Wpatrywałam się w tą postać przez dłuższą chwile nieruchomo, kiedy
w pewnym momencie chłopak uniósł głowę znad gitary na której przed chwilą
brzękał jakąś melodie.
-Cześć. –
powiedział do końca nie wiedząc czemu się w niego wpatrywałam.
-Hej. –
odpowiedziałam natychmiastowo, przypominając sobie równocześnie że to chłopak
który wczoraj wprowadził się na nasze osiedle.
-Mogę w
czymś pomóc? – zapytał zdezorientowany.
-Um, nie,
chyba. – zaczęłam nie wiedząc co powiedzieć – Zwykle tu przesiaduję rano, więc
to tak jakby moje miejsce.
-Chyba się
jakoś do targujemy? – zasugerował i puścił mi oczko. Nadal stałam w bez ruchu.
-Jestem
Kieran, a ty? – kontynuował.
-Um, Izzy.
-To ciebie
widziałem w oknie wczoraj co nie? – spytał i zaśmiał się co sprawiło że moje
policzki zrobiły się czerwone ze wstydu.
-Ładnie ci w
zarumienionych policzkach. – powiedział widocznie zauważając że się
zaczerwieniłam. Postanowiłam już dłużej nie targować się z nim na słowa i iść
do domu.
***
Tak, to ona.
A już zastanawiałem się jak mam niby do niej podejść i zagadać aż tu zjawiła
się w parku w miejscu starego drzewa, a raczej dwóch starych drzew. ‘To chyba
przeznaczenie’. Spodobała mi się od momentu kiedy zauważyłem ją w oknie tamtego
wieczoru. Jej blond loki i niebieskie oczy najbardziej przykuwały moją uwagę. Musiałem
wyciągnąć od niej chociaż numer telefonu, innej szansy może nie być. Zacząłem
do niej normalnie zagadywać ale widocznie onieśmieliła się kiedy wspomniałem o
jej policzkach. Już miała odchodzić ale wstałem i w porę złapałem ją za łokieć.
-Puść mnie!
– wysyczała, widać było strach w jej oczach. Nie chciałem tego ale jak inaczej
miałem ją zatrzymać?
-Póki co nie
mam najmniejszego zamiaru. – zaśmiałem się. Próbowała się wyrwać ale miałem
przewagę mierzoną w sile.
-Głuchy
jesteś?!
-To daj mi
chociaż swój numer.
-Co?!
-Słyszałaś.
-Puszczaj bo
zacznę krzyczeć! – strach w niej ustąpił miejsca złości. Była wściekła. Przyciągnąłem
ją do siebie i przytuliłem mocniej, po czym wyciągnąłem marker którym
zapisywałem akordy, wziąłem ją za drżącą rękę i zapisałem na niej swój numer
telefonu, dopiero wtedy ją puściłem.
-Jesteś
jebnięty! – Krzyknęła w moją stronę i zaczęła biec w dół ścieżki. Zaśmiałem się
pod nosem widząc jak potyka się o wystające z ziemi kamienie.
-I tak wiem
gdzie mieszkasz! – krzyknąłem za nią i wróciłem do grania. Wkurzyło mnie to
trochę że nie dała mi nawet małej szansy na zapoznanie, chyba aż tak źle nie
wyglądam? Nie wiem czemu się nią tak przejmowałem, nie znam jej i była do mnie
chamska, a jednak zależało mi na niej z nie wiadomego powodu; bo była śliczna?
Nie, poznałem dużo ślicznych dziewczyn z którymi byłem tylko na chwile bo po co
mi na dłużej? A w niej było coś innego, coś czego nie mogłem określić a jednak
podniecało mnie to. Musiałem spotkać się z nią jeszcze raz, to jest póki co mój
cel.
--------------------------------------------------------------------------
Hej, Mam nadzieję że pierwszy rozdział "Shine" wam się podobał..
Jeśli go przeczytaliście, bardzo bym prosiła o komentarz z SZCZERĄ opinią.. czy jest zła czy dobra, i tak bym chciała wiedzieć co o tym myślicie:)
Jeśli wam się podobało, polecajcie też innym Roomies jeśli wam się chce xD
Mój twitter: @Ania1Dx
Ask.fm: http://ask.fm/aniabo
2+ komentarze i dodaję kolejny rozdział za kilka dni.. :)
--
Wejść jest tu w sumie ponad 50, z czego ja weszłam sama żeby posprawdzać kilka rzeczy 10 razy około. Więc w sumie dziś (w pierwszy dzień) było około 40 wejść z czego się ogromnie cieszę, szkoda że tylko jedna osoba skomentowała.. eh;(
--
Wejść jest tu w sumie ponad 50, z czego ja weszłam sama żeby posprawdzać kilka rzeczy 10 razy około. Więc w sumie dziś (w pierwszy dzień) było około 40 wejść z czego się ogromnie cieszę, szkoda że tylko jedna osoba skomentowała.. eh;(
Bardzo fajny wpis . Myśle , że dalsza historia będzie równie fajna.
OdpowiedzUsuńŚwietny! :) nie mogę się doczekać dalszej części :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam takie imaginy <333 Czekam na następny ;)
OdpowiedzUsuńZapowiada sie bardzo fajnie, czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy;) napisz mi na tt jak dodasz nowy: @Kierans_wife x
OdpowiedzUsuńWhoah, szczerze? Nie spodziewałam się, że to będzie tak dobre! Przerosłaś moje najśmielsze oczekiwania. Mam nadzieję, że akcja nie będzie rozwijać się szybko i potrzymasz nas troszkę w niepewności co do losów głównych bohaterów. Czekam na next z niecierpliwością! Mogłabyś mnie informować? Niestety numer gadu mam "nieczynny", twittera nie używam a na blogu nie chcę mieć spamu. Proponuję maila, co Ty na to? Poświęciłabyś się dla mnie i napisała? divinelytragic69@gmail.com (;
OdpowiedzUsuńPolecam również mojego bloga - divinely-tragic-affair.blogspot.com (;
Podoba mi się :)) Na pewno będę czekała na kolejne rozdziały :)
OdpowiedzUsuńChciałabym cię zaprosić również na mojego bloga. Mam nadzieję, że zajrzysz i również ci się spodoba :)
http://chasing-thesummer.blogspot.com/
KASUFHYAUFRESH
OdpowiedzUsuńZapowiada się fajnie, bo pierwszy rozdział zajebisty !
Już podoba mi sie jej charakter *.*
no to czekam na nastepny ;**
*mój tt https://twitter.com/Nasiulka
To jest genialne, po prostu się zakochałam <3
OdpowiedzUsuńSuper rozdział :D
OdpowiedzUsuń